Δυστυχώς, ένα στα τρία παιδιά στην Ελλάδα βιώνει κάποια μορφή εκφοβισμού.
Τα φαινόμενα bullying αυξάνονται στις μικρότερες ηλικίες και κυρίως στις ηλικίες μεταξύ 11 και 15 ετών.
Αυξάνεται δραματικά και ο διαδικτυακός εκφοβισμός. Το 80% περίπου των παιδιών και των εφήβων έρχονται σε επαφή, μέσω του διαδικτύου, με εικόνες και συμπεριφορές προσβλητικές, απειλητικές ακόμα και κακοποιητικές που στοχεύουν στη φυλή, τη θρησκεία, την αναπηρία, το φύλο, το σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα φύλου.
Μόνο το 40% όσων δέχθηκαν εκφοβισμό σε παιδική ηλικία, ζήτησαν βοήθεια.
Μόνο το 35% των παιδιών που έπεσε θύμα διαδικτυακού εκφοβισμού απευθύνθηκε σε κάποιον ενήλικα για βοήθεια.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν. Υπάρχουν όμως μέτρα πολιτικής που μπορούν σταθερά και συστηματικά να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα:
η υποστήριξη των σχολείων στην ανάπτυξη μιας συντονισμένης πολιτικής κατά του εκφοβισμού: το σχολείο, πέραν της μάθησης, να λειτουργεί και ως πρότυπο δεξιοτήτων και μεθόδων μη βίαιης επίλυσης προβλημάτων
η τακτική επιμόρφωση του προσωπικού, διδακτικού και βοηθητικού, αναφορικά με τον τρόπο που αντιμετωπίζονται οι συγκρούσεις
η κατάρτιση των ίδιων των μαθητών, με προγράμματα σχεδιασμένα για κάθε ηλικιακή ομάδα που θα τους ευαισθητοποιούν σε φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού
η ενδυνάμωση των συνεργειών με την κοινωνία των πολιτών. Γονείς, σχολεία, τοπικοί φορείς μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο
αξιοποιώντας την πλούσια διεθνή εμπειρία, με οργάνωση και συντονισμό όλων των ενδιαφερόμενων φορέων και με βάση την εθνική πολιτική (Ν. 5029/2023) είναι εφικτό, αν όχι να εξαλείψουμε, τουλάχιστον να ελαττώσουμε σημαντικά την ένταση και έκταση του φαινομένου.
Είναι χρέος μας να προστατεύσουμε τα παιδιά και να παρέχουμε ένα ασφαλές σχολικό περιβάλλον, με ίσες ευκαιρίες για όλους, με σεβασμό στη διαφορετικότητα και στις ιδιαίτερες ανάγκες του καθενός.